Źródła informacji geograficznych:
- pomiar
- źródła opisowe (książki, Internet, radio, nauczyciel, atlasy, roczniki, literatura)
- obserwacje:
– ciągła
– jednorazowa
– bezpośrednie
– pośrednie
d) GIS- System informacji geograficznej
e) nawigacja
generalizacja- jest to uogólnienie, uproszczenie i wybór treści mamy ze względu na potrzeby i skalę (temat)
odwzorowanie– jest to przeniesienie siatki geograficznej na płaszczyznę tak zwaną siatke kartograficzna.
Treści mapy:
- elementy graficzne:
– dane fizjograficzne (naturalne np. rzeka)
– elementy antropogeniczne (będące działalnością człowieka np. miasta)
b) elementy matematyczne
-współrzędne geograficzne
-skala
–osnowa mapy-(są to wszystkie reguły matematyczne dzięki, którym mapę sporządzono)
c) legenda-(objaśnienie znaków użytych na mapie)
– tytuł
– skala
– rok wydania
Odwzorowania kartograficzne:
- odwzorowania azymutalne, płaszczyznowe
– siatka powstaje w wyniku rzutowania siatki geograficznej na płaszczyznę
– równoleżniki to okręgi współśrodkowe
– południki to promienie tych okręgów
– na tej siatce biernie odwzorowany jest tylko biegun. Oddalając się od bieguna zniekształcenia rosną
– w siatkach tych przedstawia się okolice okołobiegunowe
- odwzorowania walcowe
– wiernie odwzorowany jest tylko równik
– powstaje w wyniku rzutowania siatki geograficznej na pobocznicę walca
– równoleżniki odwzorowują się jako linie: proste, równoległe i wszystkie tej samej długości
– południki to proste równoległe względem siebie i prostopadle do równoleżników
– oddalając się od równika na północ i południe zniekształcenie rosną
– w siatkach tych przedstawiamy okolice okołorównikowe
- odwzorowanie stożkowe
– powstają w wyniku rzutowania siatki geograficznej na pobocznicę stożka
– równoleżniki to fragmenty okręgów współśrodkowych a południki to promienie tych okręgów
– wiernie odwzorowany jest tylko styczny równoleżnik, oddalając się od niego na północ i południe zniekształcenia rosną
– w tych siatkach odwzorowuje się średnie długości geograficzne
Metoda kropkowa- służy do przedstawiania zjawisk masowych i rozproszonych za pomocą kropek. Kropce przypisuje się pewną wagę czyli wartość, przy dużym zagęszczeniu różnicuje się rozmiar kropek (np. przy rozmieszczeniu ludności).
Metoda kartogramu- służy do przedstawiania natężenia, intensywności zjawiska w obrębi określonych jednostek terytorialnych. Metoda ta nie lokalizuje dokładnie zjawiska, przedstawia wartości średnie lub procentowe.
Metoda kartodiagramu– jest to metoda, w której przedstawiamy zjawisko w obrębi określonych jednostek terytorialnych za pomocą diagramu lub wykresu