Próba oceny Napoleona jako wodza i męża stanu Matura z Historii

Napoleon Bonaparte urodził się 15 sierpnia 1769 w Ajaccio na Korsyce. Wychował się w rodzinie wielodzietnej, niezamożnej Ojciec pracował jako adwokat. Młody i zdolny Napoleon ukończywszy szkołę religijną Autun nie władał perfekcyjnie Francuskim, posiadał on akcent kostarykański. Dzięki protekcji gubernatora Korsyki, w maju 1779 roku został przyjęty do szkoły wojskowej w Brienne-le-Château. Preferował naukę od spotykania się ze znajomymi i jako samotnik ukończył tę szkołę. Zainspirowany wojenką zapisał się do szkoły wojskowej, dzięki której otrzymał stopień podporucznika jako członek oddziału artylerii.

Pasquale Paoli a Napoleon Bonaparte( z inspiracji do wroga) [wymyśl jakiś fuzyjny tytuł ] Młody Napoleon zawładnięty ideą rewolucji zgłosił się do armii powstańczej podczas “rewolucji francuskiej” niestety skończyło się tylko na chęciach ze względu na brak akceptacji młodego wojaka ze strony armii powstańczej. Napoleon więc przeszedł do opozycji która bez problemu go zaakceptowała, ze względu na decyzje został zmuszony do opuszczenia wyspy poprzez wybuch powstania antyfrancuskiego.

Wojna i zamach stanu

Okres 1796-1799 był przełomowy Napoleona, pod względem militarnym jak i politycznym.Pokonał Austriaków oraz Sardyńczyków i narzucił im pokój w Campo Formio w 1797.

W tym samym roku dzięki wpływom Napoleona powstały Legiony Polskie założone i dowodzone przez generała Jana Henryka Dąbrowskiego. Jedynym wrogiem jaki pozostał Francji była Monarcha Brytyjska(z którą przegrali podpisując akt kapitulacji w 1801). Po powrocie do Francji w 1799 po  szybko zainicjował obalenie dyrektoriatu, wprowadzając władzę w ręce trzech konsuli. Napoleonem jako pierwszym konsulem. Posiadali oni władzę wykonawczą. Zlikwidowano Radę Pięciuset, zamiast tego istniały Rada Stanu, Trybunat i Zgromadzenie Prawodawcze, posiadające władzę ustawodawczą. W praktyce większą część władzy posiadał w swoim ręku Pierwszy Konsul.

Jeden z trzech

Napoleon po dostaniu się do władzy działał bardzo energicznie, zyskiwał coraz większe poparcie arystokracji i kościoła. Ogłosił amnestię dla rojalistycznych emigrantów. Wprowadzał szereg reform usprawniających funkcjonowanie państwa. Dzięki niemu  Franca jako pierwszy kraj na świecie obowiązek nieodpłatnej nauki w szkołach publicznych dla ludzi obu płci wszystkich stanów. Ograniczył korupcje jak i ustanowił prawa cywilne, zreformował urzędów skarbowych i wprowadzenie podatków pośrednich od soli, tytoniu i alkoholi. Przyczyniło się to do szybkiej poprawy finansów państwa, co umożliwiło np. wypłatę rent. Dzięki temu jak i wielu innych czynności poprawił stan państwa jak i umocnił swoją pozycje polityczną

Przegrany cesarz

Dla pokazania swojego poparcia jak i ogromu władzy, po ogólnokrajowym plebiscycie Napoleon koronował się 2 grudnia 1804 na cesarza Francuzów. Za jego czasów Francja była w ciągłej wojnie od 1800-1815 roku ciągle prowadziła manewry wojskowe na rozległych frontach. Dzięki tym wojaczką do 1812 powiększyła swe terytorium do 750 tys. km², mając 44 mln mieszkańców. Przyłączone zostały do niej: Belgia, Holandia, prowincje niemieckie nad Morzem Północnym, Prowincje Iliryjskie na Bałkanach oraz znaczna część terenów włoskich wzdłuż zachodnich wybrzeży Półwyspu Apenińskiego, po Rzym włącznie.

Ponadto w bezpośredniej zależności od Francji znajdowały się królestwa Hiszpanii, Włoch i Neapolu, niemiecki Związek Reński, szwajcarska Republika Helwecka i Księstwo Warszawskie. Nie wszystko szło kolorowo, po zdobyciu Paryża przez Sprzymierzonych 31 marca 1814 rozpoczęła się rosyjska okupacja miasta. Pod wpływem nalegań marszałków Napoleon abdykował 6 kwietnia, zrzekając się władzy na rzecz syna. Koalicja zawiązana przeciwko Napoleonowi zażądała jednak bezwarunkowej kapitulacji, której Napoleon dokonał 11 kwietnia 1814. Zesłano go na wyspę Elbę. Lecz to nie powstrzymało wybitnego dowódcy powrócił Napoleon uciekł z Elby  i wrócił do Francji.

Słynne 100 dni Napoleona zostało zakończone jego klęską 18 czerwca 1815 w bitwie pod Waterloo na terytorium Belgii.
Po przegranej internowano obalonego Napoleona na Wyspie Świętej Heleny gdzie zmarł.

Osobiste zdanie na temat Napoleona

“His­to­ria to uz­godniony zes­taw kłamstw.”~ Napoleon Bonaparte

Napoleon był jak każdy człowiek, popełniał błędy. Blokada Kontynentalna czy kampania w roku 1812 rzucają pewien cień wątpliwości na to czy były aby na pewno potrzebne ale jako znakomity mówca. Można go w tej dziedzinie porównać do A.Hitlera, nie na temat sposobu wypowiedzi ale na sam fakt że ludzie reagowali tak jak chciał, wyśmienity mówca, osoba która była rozwinięta w kilku dziedzinach. Znakomity strateg jak i bardzo ciekawa osobowość potrafią przyćmić jego nikłe porażki. Posiadał doskonałą pamięć jak i nie potrzebował snu. Osobiście uważam go za pracoholika sypiał po 5h dziennie, lecz potrafił i w trakcie bitwy zrobić sobie kwadransową drzemkę.

Czasem oddawał bitwę w ręce żołnierzy, posiadał ich zaufanie często żołnierze walczyli za swojego wodza i za kraj. Posiadał dystans do siebie i swojego wzrostu “mały ciałem, wielki duchem” na początku kariery wojskowej, był wyśmiewany przez żołnierzy- za włoski akcent i wzrost, ale on zapracował na ich szacunek.

Sprawa Polski była dosyć zagmatwana, według mnie źle postąpił z polskimi żołnierzami. Jednak otrzymaliśmy Księstwo Warszawskie, dostaliśmy konstytucje jak i wolność! Niezwykły człowiek starał się ile mógł, jest jedną z moich ulubionych postaci historycznych. Niezwykłe jest też to, że tak dobrze znał się na ludziach i często incognito chodził słuchając o czym mówią.

Niestety nie miał umiaru w wojnie z czego powstało przezwisko” Bóg Wojny”  nie wiedział kiedy przestać. Niestety z czasem przez najbliższych, nie mógł już nikomu ufać i zmarł…otruty.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *